bardzo wybitne książki

Czytałam ją na plaży.
I przed snem w hotelu.
Potem w samolocie.
Potem przed snem w domu.
Kiedy ją skończyłam minęła cała pora roku.
Im dłużej ją czytałam, tym mniej mi się podobała.To nie jest zła książka. Podobno nawet wybitna.
 Problem z nią jest taki, że losy bohaterów niewiele mnie obchodzą. Patty Berglund mnie irytuje, jej mąż Walter zadziwia tą bezustanną miłością do niej. Syn dokonuje kompletnie niezrozumiałych wyborów, a córki praktycznie nie ma.Czytałam romanse, których bohaterowie budzili w mnie więcej emocji, choć ewidentnie byli romanse te były gorzej napisane.Być może chodzi o to, że jest to opis amerykańskich przedmieść. A przecież Lew Tołstoj opisywał rosyjską arystokrację. 
Na Boga ja nawet nie interesuję się Rosją, a Kitty wkurzała mnie tak jakby była moją sąsiadką.
Są takie powieści, niby nic nie można im zarzucić, ale człowiek nie rozumie po co zostały napisane.
Nic to.
Podobała się Obamie i Ophrze i najwybitniejszym światowym krytykom. Pewnie czegoś nie zrozumiałam.
Zasadniczo książka jest o małżeństwie, które żyje na przedmieściach. Żona jest nie do końca szczęśliwa, uwielbiany przez nią syn, wybiera rodzinę z nizin. Siostra się separuje.
A mąż zajmuje się działalnością ekologiczną i jest bardzo porządny.
Później wszystko się komplikuje. 
Ale w tych  komplikacjach nie ma energii.
W jednej z recenzji przeczytałam, że książka jest tak dobra, że aż sterylna i dlatego nie można się zaangażować. 
Coś w tym jest. 

Więc dlaczego kupiłam kolejną książkę Franzena?

"Korekty"

"Wolność"
Jonathan Franzen
Wydawnictwo: Sonia Draga